Cinco mulleres e un mozo, voltados de todo, voltados das súas guerras e das súas batallas, finalmente volveron á casa, deitados alí, na casa, agora, esgotados pola viaxe e pola vida, durmindo tranquilamente ou morrendo, nada máis, voltados ao seu punto de partida para morrer alí. Levaban agardándoo, xa dende había moito tempo, dende había anos, sempre a mesma historia, e nunca pensaron que o volverían ver con vida. Desesperaban de ter noticias súas, nin cartas, nin postais, nunca, ningún sinal que os puidese tranquilizar ou facerlles abandonar definitivamente a espera. Hoxe, conseguirán por fin unhas palabras, a vida que soñaron, a verdade? Loitamos unha vez máis, por última vez, por compartir o botín do amor, loitamos por unha tenrura exclusiva. Gustaríanos sabelo.

Jean-Luc Lagarce, 1994